Zespół powstał w 1972 roku tuż po przejęciu przez kolejarzy budynku przy ul. Filipa 6 i działał przez 20 lat do początku lat dziewięćdziesiątych ub. wieku. Obecnie tj. ponad 30 lat od zaprzestania działalności odżyła historia kolejowego Zespołu Tańca Ludowego „Semafor”istniejącego w latach 1972 – 1991. Stało się to za sprawą jego członkini Danuty Gajewskiej, która zaniepokojonabrakiem w Internecie informacji o Zespole Semafor - na początku 2023 r. przysłała do Domu Kultury Kolejarza w Krakowie maila z prośbą o kontakt ze mną. Gdy rozpoczęliśmy mailowo-telefoniczne rozmowy okazało się, że Danusia będąc w Semaforze nosiła nazwisko Kulesza, a ja bardzo dobrze ją zapamiętałem, gdyż aktywnie uczestniczyła w zajęciach i występach Zespołu. Od tamtego czasu odbyło się już kilka spotkań byłych członków Semafora i co najważniejsze wzięła w nich udział Elmira Jabczanik-Siwczyk – choreograf i kierownik artystyczny Zespołu. Gdy zaobserwowałem z jak wielką radością wspominają swój udział w Zespole jego byli członkowie, postanowiłem poprosić Zarząd Kolejowego Towarzystwa Kultury o umożliwienie organizowania spotkań członków Semafora w Domu Kultury Kolejarza, który po zmianach z lat 90-tych dalej działa i jest prowadzony obecnie przez to Stowarzyszenie. Od jesieni 2023 r. spotkania odbywają co miesiąc i za każdym razem gromadzą po kilkanaście osób. Do dzisiaj udało się Danusi już opracować i umieścić w Wikipedii notkę o Semaforze, uzyskać archiwalne nagrania Semafora ze zbiorów Radia Kraków, a obecnie jest w trakcie zbierania materiałów i wspomnień do książki o Zespole. ZTL Semafor był „wizytówką” krakowskich kolejarzy, a w trakcie swoich koncertów dostarczał widzom wielu wzruszeń. Dlatego było mi bardzo żal, gdy PKP (po zmianach ustrojowych na początku lat 90-tych XX w.) zaprzestały wspierania kultury i Semafor zakończył swoją działalność. Zresztą podobny los spotkał większość kolejowych zespołów artystycznych a nawet ośrodków kultury w całej Polsce. Nam w Krakowie udało się utrzymać Dom Kultury Kolejarza - dzięki grupie pasjonatów kolejowej kultury, którzy w 1992 r. utworzyli Stowarzyszenie a już w 1995 r. poprowadzili jego działalność, gdy PKP zaprzestały finansowania tej placówki.
Cieszę się, że w 2023 r. dzięki inicjatywie niektórych byłych członków Semafora odrodziła się pamięć o tym Zespole i jego dokonaniach. Uczestnicząc w kilku ich spotkaniach mogłem zauważyć jak wielkie więzi i przyjaźnie zawiązane 40 i 50 lat temu – trwają do dziś. Obiecujące są także uzyskane efekty na polu upamiętnienia historii Semafora.
Trzymam za Was kciuki!
Kazimierz Jarosz - obecnie prezes Kolejowego Towarzystwa Kultury
a w latach 80-tych i 90-tych XX w. dyrektor Domu Kultury Kolejarza w Krakowie
